ستون آخر
"دست از مردم ایران کوتاه!"
علیه جنگ علیه رژیم اسلامی!
آذر ماجدی

در این چند ساله"ائتلاف توقف جنگ" تشکل حاکم در جنبش ضد جنگ در بریتانیا بوده است. بسیاری از مردم و اکتیویست ها بخاطر سیاست های ارتجاعی این جریان عملا به عناصر غیر فعال در جنبش ضد جنگ بدل شده اند. از زمان تشکیل، نقش اسلامیست ها روز به روز در ائتلاف توقف جنگ بیشتر و بیشتر شده است. "حزب کارگران سوسیالیست" سازمان اصلی این ائتلاف است. اکنون که خطر حمله نظامی به ایران افزایش یافته است، برخی جریانات چپ بریتانیایی و ایرانی که  ضرورت یک سازماندهی پیشرو ضد جنگ را درک کرده اند بر این شدند که یک تشکل آلترناتیو ضد جنگ تشکیل دهند. روشن است که برای بسیاری از مردم چنین ضرورتی احساس میشود. مردمی که میخواهند مخالفت عمیق خود را با جنگ و حمله نظامی به ایران اعلام کنند ولی بهیچوجه حاضر نیستند در کنار اسلامیست ها و حامیان رژیم اسلامی ایران قرار بگیرند. این ضرورت را ما نیز کاملا احساس میکنیم و تلاش مان برای سازماندهی چنین حرکتی را آغاز کرده ایم. ما اعلام کرده ایم که در هر نقطه ای که چنین حرکتی آغاز شده است ما در آن شرکت میکنیم و در نقاطی که چنین حرکتی موجود نیست ما مستفلا به سازماندهی آن خواهیم پرداخت.
یک هفته پیش از طریق رفیق خوبم هوزان محمود، نماینده خارج کشور سازمان آزادی زن عراق از کنفرانس موسس سازمان "هوپی" مطلع شدم. هوپی اسم مخفف "دست ها از مردم ایران کوتاه" است. ( (Hands off People of Iran! این کنفرانس برای روز شنبه 8 دسامبر در لندن سازماندهی شده بود. اسم سازمان توجه ام را جلب کرد. به وب سایت سر زدم. پیش نویس بیانیه اعلام موجودیت را خواندم. با تمام نکات آن موافق نبودم. اما روی خط درستی بود. نه به جنگ و مخالفت با جمهوری اسلامی بصورت روشنی در آن مستتر بود. این بیانیه در جهت درستی بود. با رفقا مشورت کردم. هم نظر بودیم.
روز شنبه صبح، با وجود مشکلات بسیار، عازم کنفرانس شدم. باران شدیدی می بارید. کمی دیر به کنفرانس رسیدم. حدود 70- 80 نفر اکتیویست در کنفرانس بودند. جریان اصلی این حرکت حزب کمونیست بریتانیا است، چند سازمان چپ دیگر بریتانیایی و ایرانی نیز در این حرکت سهیم اند. تمام روز بحث داغی در مورد بیانیه اعلام موجودیت و قطعنامه های کنفرانس درگرفت. تا آنجا که بیاد دارم مباحث داغ اینها بودند: امپریالیسم، دولت تئوکراتیک، مساله سلاح هسته ای. دو سه اصلاحیه در سند پیشنهادی وارد شد. یک موضوع که مرا نگران میکرد، بندی با این مضمون بود (جمله دقیق را بخاطر ندارم) دشمن اصلی امپریالیسم است. جمهوری اسلامی دولت ضد امپریالیستی نیست. من با این اصلاحیه مشکل جدی داشتم. بحث کدام دشمن عمده است کدام غیرعمده در سنت چپ سنتی بسیار باب است. من نیز نظرم را گفتم. چه در خود جلسه و چه در حاشیه این بحث مطرح میشد که این بند اصلا به این معنا نیست که در هیچ شرایطی مساله حمایت از رژیم اسلامی مطرح شود. چند نفر از کادرهای حزب کمونیست بریتانیا با من در مورد امپریالیسم که همان سرمایه است و روشن است که سرمایه دشمن اصلی ماست بحث کردند.
علیرغم، این دل نگرانی، سند در مجموع قابل تائید میتواند باشد. قطعنامه های کنفرانس بویژه همگی در حمایت و همبستگی از جنبش های مردم علیه رژیم اسلامی، طبقه کارگر، جنبش دانشجویی و زنان و غیره کاملا مثبت است. یک نکته جالب در این کنفرانس که از جریانات مختلف تشکیل میشد، بقول خود سازماندهندگان کنفرانس، فضای رفیقانه حاکم بر کنفرانس بود. به سیاق چپ سنتی سعی نمیشد که سازمان دیگر را از میدان بدر کنند. سعی نمیشد بحث کسی را قطع کنند. به مباحث با دقت گوش فرا داده میشد و بحث میشد. احساس کردم که در چنین فضایی اگر ادامه پیدا کند، میتوان بحث کرد و شاید بتوان قانع کرد.
تصمیم گرفتم برای کمیته رهبری آن کاندید شوم. فکر کردم باید در این تشکل تاثیر گذار بود و تلاش کرد آن را توده ای کرد. تلاش کرد مردم ضد جنگ و ضد این دوقطب را به اعتراض فعال کشاند. تلاش کرد آلترناتیو برای بروز اعتراض نسبت به "ائتلاف توقف جنگ" اسلامیست ایجاد کرد. تلاش کرد فضای اعتراض در بریتانیا را که وسیع و عمیق است (در فوریه 2003 دو میلیون نفر در بریتانیا تظاهرات کردند) تغییر داد و متشکل کرد. خوشبختانه هوزان محمود نیز کاندید شد. 16 نفر از جریانات مختلف به کمیته رهبری انتخاب شدند. من و هوزان هم در میان آنها هستیم. امیدوارم بتوانیم آن نقشی را که باید ایفاء کنیم. امیدوارم بتوانیم تاثیر گذار باشیم. امیدوارم این دخالتگریمان تاثیر درستی بگذارد. امیدوارم بتوانیم یک جنبش توده ای ضد جنگ و در دفاع از مبارزات مردم ایران علیه رژیم اسلامی و در حمایت و همبستگی کامل با طبقه کارگر و مبارزات جنبش های اجتماعی برای آزادی و برابری سازمان دهیم.
آزاد زمانی نیز که در کنفرانس شرکت داشت در مورد وضعیت مردم و جنبش های اعتراضی مردم علیه رژیم اسلامی سخنرانی کرد. سیروان قادری و شراره نوری هم در این کنفرانس شرکت کردند. حدود 50 نسخه از بیانیه حزب اتحاد کمونیسم کارگری در رابطه با جنگ را میان حاضرین توزیع کردیم. هر کس که بیانیه را میگرفت با دقت در گوشه ای می ایستاد یا می نشست و بیانیه را میخواند. کتاب منتخب آثار منصور حکمت به انگلیسی و کتاب حقوق زنان در تقابل با اسلام سیاسی در میز کتاب توجه بسیاری را جلب کرد. چند نسخه از کتاب حقوق زنان در تقابل با اسلام سیاسی بفروش رسید.
حتما روند و پیشرفت کار را در نشریه منعکس خواهیم کرد. این یک تجربه جدید است و باید آن را حتما تحلیل و جمعبندی کرد.